Over Meike Haar hart ligt bij innovatie en materialen. Zo maakte ze voor haar afstuderen aan Artemis mutsen van mensenhaar. Niet gek dus dat ze inmiddels in Eindhoven ontwerpt waar innovatie en textiel samenkomen. Daarnaast freelanced ze als ontwerper en stylist. Haar loopbaan begon ooit aan ArtEz. Ze studeerde er mode maar verliet de opleiding, omdat ze deze te veel gericht vond op het worden van die ene zeldzame ‘top ontwerper’.

Mijn vader verklaarde me altijd voor gek wanneer ik geld uitgaf aan nieuwe kleding met slijtplekken, en hij heeft groot gelijk. Want onze eigen kleding afdragen totdat de gaten er vanzelf invallen, doen we dat nog wel?

Het textiel waar onze kleding van wordt gemaakt, wordt soms om verschillende redenen ‘aangerand’. Het wordt kapot of minder sterk gemaakt, omdat bijvoorbeeld de laatste modetrend gevolgd moet worden of de levensduur moet worden verkort. Maar het is vooral om te zorgen dat we er meer van zullen kopen. Goed verhaal? Not!

En is dit verhaal eigenlijk onderdeel van de storytelling-strategie van modemerken? Een marketing trend die ook zij lijdzaam volgen. Het antwoord weten we. Wat mij betreft mogen we zo onderhand wel een nieuw boek openslaan.

Storytelling in de mode over nep gaten

We gebruiken duizenden liters water, bergen andere grondstoffen, energie en mankracht om mooi textiel te maken. En wat gebeurt er vervolgens? Het stof wordt eerst flink afgeranseld, kapot gemaakt, voor het “als nieuw” verkocht wordt.

Ook komend seizoen zullen online en in print tijdschriften weer vele modellen de nieuw gemaakte kapotte kleding aanprijzen. En ook in winkels zal er weer genoeg gerafel en gescheur in de schappen hangen.

Maar de charme van een litteken is toch vooral de oorzaak van het leed? Het heldhaftige verhaal achter de wond, is toch waar we benieuwd naar zijn? Een machinaal gemaakt ‘nep gat’ vanwege de ‘sake of fashion’ haalt het daar toch niet bij?

“De charme van een litteken is toch vooral de oorzaak van het leed”

Nieuw textiel wordt nog weleens kapot gemaakt vanwege de laatste modetrends. En wordt vervolgens door modellen aangeprezen in modebladen

Toegegeven, zelf hul ik mij ook weleens in een verweerd vodje. Maar ik kies dan wel voor een kledingstuk dat het verhaal van een ander meedraagt, een tweedehandsje. Helaas wordt deze optie in de meeste magazines niet aangeprezen.

Ongeplande kapotte kleding in de kliko

De echte verhalen achter kledingstukken die jaren meegaan, waarvan de slijtplekken op de knieën komen van het spelen met je kinderen en het gat van de keer dat je bleef haken toen je illegaal over een hek probeerde te klimmen tijdens een uit de hand gelopen feestje, delven in de mode het onderspit.

Misschien zijn er inmiddels ook wel te weinig ‘echte verhalen’. Kledingstukken worden gemiddeld maar vier keer gedragen. En oh wee als ergens een ongeplande scheur of slijtplek ontstaat, dan beland dit stuk super textiel vaak regelrecht in de kliko. Zonde.

Een machinaal gemaakte slijtageplek voor de ‘sake of fashion’

“Kleding beschermt ons tegen weer en wind en vertelt wie we zijn”

Een kledingstuk is uiteindelijk een mooi stuk textiel dat ons beschermt tegen weer en wind, ons versiert en aankleedt. Het geeft ons de kans om een vertaalslag te maken van wie we zijn naar hoe we eruit zien – zichtbaar door de outfit die we dragen.

Is het dan niet mooier als de slijtageplekken in onze kleding een deel van ons levensverhaal vertellen?