12 feb Dit modeproject geeft Indiase sari’s een tweede leven
Over Meike Haar hart ligt bij innovatie en materialen. Zo maakte ze voor haar afstuderen aan Artemis mutsen van mensenhaar. Niet gek dus dat ze inmiddels in Eindhoven ontwerpt waar innovatie en textiel samenkomen. Daarnaast freelanced ze als ontwerper en stylist. Haar loopbaan begon ooit aan ArtEz. Ze studeerde er mode maar verliet de opleiding, omdat ze deze te veel gericht vond op het worden van die ene zeldzame ‘top ontwerper’.
Na vier weken India landde ik zonder bagage op schiphol; letterlijk. Maar de fijne herinneringen, bijzondere ervaringen en vooral veel inspiratie, maken het meer dan goed dat mijn backpack niet in het juiste vliegtuig was beland en later thuis zou komen. In India was ik op bezoek bij stichting Calcutta Rescue, met wie ik wil kijken of we de producten die in hun eigen handicraft center worden gemaakt, beter kunnen laten aansluiten op de Westerse markt. Om deze uiteindelijk succesvol op de Europese en Indiase markt te brengen en het verhaal van de makers te vertellen.
Een fantastische kans, maar liefst vier weken in het buitenland verblijven, verder kijken dan de toeristische trekpleisters en zelfs ook nog nog zinvol en duurzaam bezig zijn. En het was geweldig, maar niet altijd even makkelijk. Want als tegenhanger voor de lading herinneringen en inspiratie die ik mee naar huis nam, heb ik wel wat kilootjes lichaamsgewicht achtergelaten. De eerste week heb ik een wortelkanaalbehandeling ondergaan bij een Indiase tandarts en nog geen twee dagen later liep ik een virus of parasiet op waar ik de resterende drie weken last van heb gehad. Maar het was het meer dan waard. Want voordat ik vertrok, wist ik Calcutta Rescue heeft een eigen handicraft center en ondersteunt de lokale bevolking met medische hulp educatie en werk. Maar tijdens mijn bezoek, ontdekte ik dat ze ook groot fan zijn van recycling. Score! En ze gebruiken zoveel mogelijk natuurlijke materialen, wederom een pluspunt. Voor deze stichting zet ik dus graag mijn creatieve brein aan het werk.
Toen ik begin januari voor het eerst over dit project schreef, was ik in Calcutta en had ik goede hoop nú een concreet plan aan jullie te kunnen presenteren. Helaas, goed werk heeft meer tijd nodig. De materialen en producten waren binnen twee dagen uitgedacht, het branding- en marketingplan liepen praktisch synchroon. Maar deze ideeën in een mooie presentatie gieten die iedereen binnen de organisatie zal overtuigen dat dit ‘the way to go is’, kost toch altijd meer tijd. En toen werd ik dus ziek… Klagen hierover wil ik niet. Ik heb mij weliswaar even beroerd gevoeld, maar één telefoontje naar de tandarts en dokter en ik werd meteen geholpen. Die luxe hebben de meeste inwoners van Calcutta niet.
“Ik ontdekte dat de stichting groot fan is van recycling. Score!”
Medewerker in het handicraft center van Calcutta Rescue. Veel van hen zijn ex-leprapatiënten, ook deze man. Foto door Meike Fleskens
Het Handicraft center werkt met ex-patiënten van de stichting
In het handicraft center werken allemaal ex-patiënten, een groot aantal heeft blijvende schade door bijvoorbeeld Lepra. Calcutta Rescue biedt deze mensen niet alleen medische hulp, maar ook werk. Dit is belangrijk, omdat Lepra niet alleen ernstige lichamelijke gevolgen heeft, maar ook tot sociale uitsluiting kan leiden. Lepra begint vaak met een wondje of plekje op de huid, maar kan uitgroeien tot afschrikwekkende huidplekken en verlammingen van allerlei spieren in voeten en handen. Ondanks dat Lepra één van de meest voorkomende ziektes is in India, zijn mensen vaak niet meer welkom in hun dorp, bij hun familie en verliezen vaak hun baan. Door gebrek aan inkomen en steun van naasten raakt ook medische zorg buiten bereik.
Dat de werknemers door hun lichamelijke klachten en/of afwijkingen beperkt zijn en een ander werktempo hebben, nemen ze bij Calcutta Rescue voor lief. Dat staat in groot contrast met de reguliere modebranche in opkomende markten als India. Helaas, weet ik dat uit eerste hand. Naast dat ik columns schrijf voor OW, werk ik als ontwerper bij Manus VR en zijn wij eerder op zoek gegaan naar een productielocatie voor de handschoen die we maken. Een goede productielocatie vinden, is enorm lastig en je wordt vaak voor de gek gehouden. Om maar iets te noemen: De capaciteit van een fabriek wordt o.a. bepaald door type machines, hoeveel ze er hebben, aantal medewerkers, etc. Als je contactpersoon aangeeft het veelvoudige te kunnen leveren, dan weet je hoe laat het is.
“Ondanks dat Lepra één van de meest voorkomende ziektes is in India, zijn mensen vaak niet meer welkom in hun dorp”
De man heeft letsel aan zijn ledematen door Lepra. Hij is erg beperkt, maar werkt met plezier en heel secuur aan koelkastmagneten in de vorm van taxi’s. Foto door Meike Fleskens
Deze vrouw heeft last van de gevolgen van lepra, dit zie je goed aan haar vingers. Ze werkt aan borduurwerkjes voor ansichtkaarten.
Kapotte sari’s en handwerk vertellen het verhaal
Ik ben nu hard aan het werk om het project, zoals we deze samen met de mensen in India hebben uitgewerkt, in een mooie presentatie te gieten. Om alvast een tipje van de sluier op te lichten…
De nieuwe producten zullen uniek zijn. Samen met de medewerkers van het handicraft center zullen we werken met oude (kapotte) sari’s en nieuw duurzaam textiel. Het materiaal combineren we met het handwerk van de medewerkers waarin hun eigen identiteit zichtbaar is. Elk product is zo niet alleen mooi, maar vertelt ook een eigen verhaal.
Mocht je net als ik gecharmeerd zijn van de stichting, vertrouwen hebben in mijn design skills en zo snel mogelijk willen shinen in een uniek en duurzaam mode-item? Lees dan over een maand ook mijn volgende column. Ik zal dan vertellen hoe jij zou kunnen bijdragen om de stichting en mij te ondersteunen in dit project.
De saris zijn net gewassen en hangen te drogen om hergebruikt te worden. Foto door Meike Fleskens
Waardevol de wereld over – India
Dit artikel is het tweede deel van de serie ‘Waardevol de wereld over’, waarin Meike haar zoektocht beschrijft naar eerlijke productie in India.
Ik probeer de juiste sleutelbos van het rekje te trekken. De sleutelhangers lijken op elkaar; een geborduurd stukje textiel, handgemaakt in India. Lees meer
Geen reactie's