31 jul Ik kocht bewust geen duurzame kleding
Over Nanette Ze heeft altijd een voorliefde voor mode en design gehad, maar werkte op gebied van communicatie en duurzaamheid bij ngo’s en financiële instellingen. In 2015 ging ze aan de slag voor de duurzaamheidsafdeling van ING België in Brussel. Hier ontstond het idee voor Fashion platform Our World. Vanaf 2017 schrijft ze over duurzaamheid en innovatie in de mode en werkt inmiddels aan de uitbreiding van het platform, met als één van de initiatieven de Sustainable Fashion Gift Card.
Hoe ik bewust geen duurzame voedings- en kledingkeuzes maakte en nu een platform voor duurzame mode ben gestart.
Brussel, zomer 2015 – Mijn manager Adrie vroeg mij: “Hoe ga je met duurzaamheid om in je privé leven?” Ik startte een korte opdracht bij de duurzaamheidsafdeling van ING in België. En wetende dat ik professioneel en in vrijwilligersfuncties altijd met duurzaamheid bezig ben geweest, stelde hij mij deze vraag. Terecht.
Opgevoed door ouders die jaren in de tropen hebben gewoond, ben ik gedrild om in het gehele huishouden zo min mogelijk water te gebruiken, zuinig te zijn met elektriciteit en eten weggooien was bij ons een zonde. Mijn moeder geeft nog altijd de planten water met de regen die we opvangen in de regenton op het balkon, die dan weer geïnstalleerd is door mijn vader.
“Maar als je bedoelt of ik biologisch eet?”, antwoordde ik mijn manager. “Nee, ik eet bewust niet biologisch. Mijn kleding is voor een groot deel tweedehands en ik repareer wat kapot is. Maar ik koop bewust geen duurzame kleding.” Hij keek mij een beetje verbaasd aan. Ik moest het toch even toelichten.
Consumeren zonder te verspillen
Voor de duidelijkheid, het is écht niet zo dat ik jarenlang ‘bewust’ plofkippen naar binnen heb lopen schransen of kleding heb gekocht die onder slechte omstandigheden werd gemaakt. Ik durf te zeggen dat ik meer dan gemiddeld op de hoogte was van de misstanden in deze ketens, maar ook van de complexiteit. Een bedrijf maak je niet zomaar even 100% duurzaam, nadat het jaren niet altijd even duurzaam heeft gehandeld. En een klein modebedrijf dat zegt regelmatig de fabriek te bezoeken, is dat dan duurzaam genoeg?
Ik was van mening dat je je in de wereld van food en fashion zou moeten verdiepen om een goed onderbouwde keuze te kunnen maken waarvoor je iets wel of niet goed vindt en dus wel of niet eet of draagt. Toen kon ik die keuze niet goed maken, vond ik. En koos er voor om ‘traditioneel’ te blijven consumeren en binnen dat patroon zo min mogelijk te verspillen. Dus opeten wat in je koelkast staat en dragen wat in je kledingkast hangt.
Geld helpt
Na mijn afstuderen werkte ik al snel veel meer dan de gebruikelijke 40u uur per week. Er bleef dus niet veel tijd over om mij eens in de wereld van biologische eten en duurzame kleding te verdiepen. Maar met behulp van de bordjes ‘biologisch’ in de supermarkt, en inmiddels een prima salaris, verdween wel steeds vaker de biologische komkommer in mijn mandje. Bij kleding bleek dat toch wat ingewikkelder. Maar mijn eerste ‘duurzame’ aankoop deed ik bij BrandMission, toen ik daar tijdens een dagje shoppen zonder concrete bedoelingen naar binnen stapte. Het blousje hangt nog steeds in mijn kast.
In België draaide ik normale werkweken en de materie – duurzaamheid binnen een bank – vond ik super interessant. Voor mijn gevoel had ik zeeën van tijd en ik kon mij eindelijk eens verdiepen in onderwerpen die buiten werk om mijn interesse hadden. En zo ontstond OW. Waar alles wat ik leuk vind samenkomt: mode, duurzaamheid, ondernemerschap en een positieve en progressieve blik op de toekomst.
Het prachtige Jubelpark in hartje Brussel. Na werk en in het weekend kan je hier heerlijk wandelen, hardlopen en het lag om de hoek van mijn appartement en het kantoor van ING.
Meer over mijn professionele achtergrond vind je op mijn Linkedin.
Geen reactie's