Over Nanette Ze heeft altijd een voorliefde voor mode en design gehad, maar werkte op gebied van communicatie en duurzaamheid bij ngo’s en financiële instellingen. In 2015 ging ze aan de slag voor de duurzaamheidsafdeling van ING België in Brussel. Hier ontstond het idee voor Fashion platform Our World. Vanaf 2017 schrijft ze over duurzaamheid en innovatie in de mode en werkt inmiddels aan de uitbreiding van het platform, met als één van de initiatieven de Sustainable Fashion Gift Card.

‘Ik huur mijn huis, huur mijn kleding en huur zelfs mijn fiets. Ik heb niets, behalve mijn vaste contract’. Dat was ongeveer de strekking van de column die ik gekscherend schreef voor duurzaam platform Sociii. Het was toen nog niet duidelijk dat ik per 1 februari ook mijn vaste contract niet meer zou hebben. En toch, ik voel mij rijker dan ooit.

Benieuwd naar de column die ik voor Sociii schreef? Je leest hem hieronder!

Liefs,
Nanette

Dit is rijkdom

Er wordt tegenwoordig veel geschreven over weinig: het ‘minimalisme’. En zoals elke serieuze trend, kent ook het minimalisme talloze boeken en een hip interieur. Jawel, voordat we goed en wel bezig zijn met reduceren, starten we met consumeren.

Ik sta met een bordje eten in mijn hand. Een rood glas wijn staat vlak naast mij op het aanrecht. Mijn vader is jarig. En zoals met elke verjaardag hangt een deel van de gasten in de keuken. Ik dus ook. Ik praat met een vriend van mijn vader die ik al sinds mijn jeugd ken. Best leuk.

Waar ik woon? In Amsterdam, antwoord ik. Mijn ouders wonen in Haarlem, waar ik ook ben opgegroeid. Bijna tien jaar geleden ruilde ik Haarlem in voor de hoofdstad. Hoe ik woon? Luidt de vervolgvraag. Ik kijk om mij heen.

Mijn vader is aannemer en mijn moeder maakt theaterkostuums. We zijn nooit wat tekort gekomen, maar breed hadden mijn ouders het niet. Wat een geluk dat mijn vader aannemer is. Toen we jong waren heeft hij eigenhandig ons grote huis in hartje Haarlem opgeknapt.

Ik woon in een studio in het centrum, antwoord ik. Terwijl ik dit zeg, besef ik mij voor de eerste keer dat mijn studio ongeveer net zo groot is als de keuken van mijn ouders. Ook dat vertel ik aan de vriend van mijn vader. ‘Nou ja, wel ietsjes groter hoor, lach ik. Maar niet veel, en driehoog achter, zeg ik er meteen achteraan. We moeten beide lachen.

“Terwijl ik dit zeg, besef ik mij voor de eerste keer dat mijn studio ongeveer net zo groot is als de keuken van mijn ouders”

De associatie bij ‘driehoog achter wonen’ is er toch eentje van armoede. Maar zoals je vast al raadt, dat ben ik niet. Mijn mini-studio van 23m2 die ik in het centrum van Amsterdam huur, kent drie grote ramen. Hierdoor heb ik écht een pracht uitzicht op de Egelantiersgracht en de Westerkerk. Dat uitzicht is goud waard.

Ik weet dat het gangbaarder is om met 34 jaar en een vast contract bij ING een appartement in Amsterdam te hebben – en niet te huren. Zo eentje van zo’n 64m2 of groter. Eentje waar je bij binnenkomst niet door de jassen en een schoenenrek moet wurmen om vervolgens een slaapkamer, keuken, eetkamer en woonkamer bij elkaar in één kleine ruimte te treffen. Ik besef mij dat er mannen zijn geweest die dit niet per se een pluspunt van mij hebben gevonden… Net als dat ik niet heel graag kook, schoonmaak, kinderen krijg of trouw. Haha. Nou ja.

Ik huur een woning, ik ‘leen’ mijn kleding en heb niet eens meer een eigen fiets. Die ‘leen’ ik tegenwoordig bij Swapfiets. Super handig. Sharing is caring en de deeleconomie is de toekomst. Maar bottom line heb ik ‘0’ assets van echte waarde. Zonder mijn vaste contract ben ik op papier geen stuiver waard.

“Bottom line heb ik ‘0’ assets van echte waarde. Zonder mijn vaste contract ben ik op papier geen stuiver waard”

Voordat ik in mijn mini-studio terecht kwam, verhuisde ik in tien jaar tien keer. Als je veel verhuisd en altijd klein hebt gewoond, kijk je wel uit met het verzamelen van spullen. En als je weer eens je spullen moet pakken, leer je als geen ander snel beslissen wat wel en niet weg kan. Ik ben bang dat ik geen boek nodig heb voor een minimalistisch leven.

Een dak boven mijn hoofd, iets waarmee ik kan schrijven en kleding waar ik mij sterk in voel. Familie en vrienden. Meer heb ik niet nodig. Al het andere is een cadeautje, zoals mijn uitzicht. De bomen zijn inmiddels kaal, waardoor ik weer vol uitzicht heb op de gracht. Het licht van de lantaarns schitteren zo mooi langs het water, bedenk ik me. De rust van drie hoogachter in hartje Amsterdam. Dat is rijkdom.

Mijn uitzicht op de Jordaan