Over Janne Probeert het schijnbaar zo complexe leven van een millennial in context te plaatsen en orde in de hedendaagse chaos te scheppen. Tot op heden al haar katers overleefd en onlangs de master Urban Geography afgerond. En omdat het leven soms zo ‘g*dvergeten’ oneerlijk is. Met een groen hart en een passie voor taal, worden impulsen en gedachten verwoord in deze column en op Steeklos.

Kleding en cosmetica zijn belangrijk voor ons uiterlijk. Het verhult een hoop, waar menig mens dankbaar voor is. Maar zo onschuldig is al dat spul niet. Er zit plastic in! Microplastic welteverstaan, minuscule vezels met gigantische gevolgen. Deze komen voor in de badkamer en kledingkast van Henk en Ingrid – en in die van mij. We leven allemaal als Barbies en Kens in een plastic wereld. Wat voor gevolgen heeft dit voor het milieu?

Als je Polyethyleen terephtalaat (PET), Polypropyleen (PP) of Polyethyleen (PE) tegenkomt op je favo-shampoo-etiket, dan zit je haar goed. Maar, je spoelt daarmee ook microplastics door het doucheputje. Uiteindelijk belanden die via het riool in zee, om vervolgens in een vis terecht te komen die een paar dagen later in je sushi opgerold blijkt te zijn. Naast je shampoo, vinden deze microplastics zich ook een weg naar je sushirol via schoonmaakmiddelen, cosmetica (zoals tandpasta – inderdaad, we staan elk etmaal met een bek vol plastic), synthetische kleding (wasmachine) en meer. Tijd om daar eens bij stil te staan.

Microplastic in kleding

Onze kledingkast bestaat voor ongeveer 63% uit synthetische kleding, waarvoor aardolie als grondstof dient (fleece, polyester, acryl, nylon en elastaan). Tijdens het wassen van deze kleding, slijten er per wasbeurt miljoenen vezels af. Plastic vezels die terechtkomen in het afvalwater en die niet gezuiverd kunnen worden in de waterinstallatie. Het gevolg is dat deze vezels in onze oceanen flora en fauna aantast. De precieze gevolgen hiervan zijn nog onbekend, maar dat het schadelijk is voor mens en natuur staat vast. Zo heeft de Universiteit van Gent onlangs microplastics gevonden in vissen, wadpieren, kreeften, mosselen, zeevogels en zeehonden. Er zijn zelfs wetenschappers die voorspellen dat er in 2050 qua gewicht meer plastic in de oceaan aanwezig zal zijn dan plastic. KLOENK. Hier schrik ik uiteraard van, ik dook mijn eigen kledingkast in en kwam tot de schokkende ontdekking dat het vol zit met aardolie. Not good.

Een kleine greep uit mijn synthetische klerezooi

Verzet tegen de microplastics

Hoewel het onderzoek hiernaar nog lang niet voltooid is, is het overduidelijk dat de conclusies zorgwekkend zullen zijn. De Plastic Soup Foundation voert al sinds 2011 succesvol campagne in Nederland om mensen bewust te maken van het groeiende probleem. Oplossingen zijn in de maak, zoals de Cora Ball (verzamelt microvezels), de Guppy Friend (waszak die slijtage van plastic tegen gaat) en de ontwikkeling van microfijne filters in wasmachines (filtert microplastics). Maar deze oplossingen gaan enkel de gevolgen tegen en zijn niet waterdicht. Het idee is top, maar het blijft dweilen met de kraan open, aangezien de oorzaak niet wordt aangepakt. Eigenlijk zouden we massaal van synthetische kleding af moeten. Milieuvriendelijke kleding zou de norm moeten zijn. Al het klootjesvolk moet het normaal vinden om in milieuvriendelijke textiel rond te lopen. Beleid van bovenaf zou hier richtlijnen voor moeten bieden. Net als dat het nieuwe kabinet zich hard wil maken voor een ban op het gebruik van microplastics in de landbouw. En de VS het gebruik van microplastics in cosmetica verbiedt. Nu kleding nog. Let tot die tijd in ieder geval op het kledinglabel bij aanschaf van nieuwe kleding. En was je kleding bewust om de lozing van microplastic in de oceaan zo minimaal mogelijk te houden.