Over Meike Haar hart ligt bij innovatie en materialen. Zo maakte ze voor haar afstuderen aan Artemis mutsen van mensenhaar. Niet gek dus dat ze inmiddels in Eindhoven ontwerpt waar innovatie en textiel samenkomen. Daarnaast freelanced ze als ontwerper en stylist. Haar loopbaan begon ooit aan ArtEz. Ze studeerde er mode maar verliet de opleiding, omdat ze deze te veel gericht vond op het worden van die ene zeldzame ‘top ontwerper’.

Zwetend zit ik weer eens in de salon, terwijl de kapper voor de zoveelste keer bevestigt dat ze echt maar enkele centimeters van mijn lange lokken af zal knippen. Een blik op de vloer, balen! Er ligt zeker meer dan de afgesproken twee centimeter. Mijn haren zijn net als mijn outfit een onderdeel van mijn identiteit, daar heeft ze net echt een stuk van afgeknipt en dan gaat ze dat zo ook nog in de prullenbak gooien. Maar ja wat moet je er dan mee? Is textiel maken van mijn haren een raar idee?

Net als een outfit, zien velen hun kapsel als een stukje van hun eigen imago. Hier wordt meestal erg zorgvuldig mee omgegaan. Hoofdhaar lijkt ook enigszins verheven boven de andere haren op ons lijf, die worden nog al eens verwijderd, geschoren of uitgetrokken. Maar van de haren op ons hoofd lijken we er nooit te veel te hebben. En mocht je ze verliezen, dan is dat vaak iets heel verdrietigs.

“Ons kapsel is een stukje van ons imago. Daar wordt dan ook zorgvuldig mee omgegaan”

Géén kleding, wel je eigen warme vachtje

Er is ooit een tijd geweest waarin wij helemaal geen kleding hoefden te dragen, omdat onze huid was bedekt met een beschermend vachtje dat ons warm hield. Toch zijn wij zo geëvolueerd dat deze dons laag grotendeels is uitgevallen. En voor ons nieuwe ‘vachtje’ gebruiken we immens veel grondstoffen die hier dus eigenlijk nooit voor bedoeld waren (!) Stel je eens voor dat we weer die grondstof gaan gebruiken die er oorspronkelijk ook voor bedoeld was, maar dan letterlijk en figuurlijk in een nieuw jasje? Een grondstof die we zelf aanleveren en die op dit moment gewoon op de grote afvalberg belandt.

Inderdaad, ik bedoel kleding gemaakt van mensenhaar.

Klinkt dit gek of vies? Misschien lijkt het een beetje een vreemd, maar het dragen van wol is inmiddels toch ook iets heel normaals? Dit is het haar van schapen en zij rollen nog wel eens door de viezigheid. Doen de meeste mensen niet hoor. En wat dacht je van pruiken? Die worden meestal van het haar van een ander gemaakt, net als hairextensions. En vinden we dat vies?

Het haar van een ander

Misschien is het dragen van het haar van een ander een raar idee. Maar als het nu je eigen haar is? Dan zou je kleding pas echt een vertaling van je identiteit zijn. In je haren zit namelijk ook (jouw) DNA. Het haar van geliefden is ook een optie, dan draag je ze letterlijk altijd met je mee. Zouden we zorgvuldiger omgaan met deze kledingstukken? Ze repareren als ze scheuren en niet direct in de kliko dumpen om vervolgens weer iets nieuws te scoren? Om even terug te refereren naar mijn eerste column: Dit is pas kleding met een verhaal!

En ja het kan echt. Enkele jaren geleden heb ik deze gedachte omgezet tot een project. Textiel maken van mensenhaar. En inmiddels is dit project ‘Capsel’ de hele wereld over gegaan. Van de design Salone in Milaan, via Wroclaw (European Capital of Culture) naar de krant in Beijing en meer.

Capsel bleek een choquerend verhaal

Toch liep ik in het begin echt tegen het choquerende effect van dit idee aan. In de kunstsector is dit vaak gewenst, maar ik wilde juist ook iets maken wat mensen daadwerkelijk mooi zouden vinden en het liefst ook zouden willen hebben.

Zelf ben ik ooit een groot deel van mijn haren verloren, een reactie van mijn lijf op de malaria tabletten die ik slikte. En als je mijn panische reactie op de eerder genoemde ‘twee centimeters’ terug pakt, dan kan je je vast voorstellen dat ik daar intens verdrietig van werd. Maar afscheid nemen van je mooie lokken, om wat voor (medische) reden dan ook, is voor de meeste mensen een verdrietig moment.

“Capsel zorgde voor een choquerend effect, terwijl ik iets wilde maken wat mensen mooi zouden vinden”

Het verhaal van haarverlies tot nieuw product bleek voor veel mensen het accepteren en waarderen van materiaal gemaakt van mensenhaar een stuk makkelijker te maken. Ook het product, de muts, sprak meer tot de verbeelding. Vandaar ook de naam van het project ‘Capsel’. Een combinatie van het Engelse woord cap en kapsel. Het haar komt in een andere vorm terug bij de oorspronkelijke drager. Om het nog iets toegankelijker te maken, ben ik ook sieraden gaan maken, vooral armbandjes. Een hele subtiele manier om het haar te verwerken met alsnog een heel persoonlijk resultaat.

De schaar erin

Vandaag gaat bij mij de schaar er weer in, maar inmiddels is tien centimeter wat er meestal zonder enige moeite af gaat. Dit is de lengte van het haar dat ik ongeveer nodig heb om er mooie garens van te kunnen maken voor een armbandje. Zo heb ik straks weer een nieuw kapsel en Capsel.

Win een armbandje van je eigen haar!

Hoe zou het zijn om een muts of armbandje van je eigen haar te dragen? Na de zomer zal je het misschien ervaren, want de hele maand september hebben we de actie #OWcapsel.

Mocht je binnenkort naar de kapper gaan en tenminste 10 cm van je (gehele) haar afknippen, bewaar het dan en stuur het in september naar ons op. Drie winnaars die we willekeurig zullen trekken uit alle inzendingen krijgen een armbandje van hun eigen haar, gemaakt door Meike.

Details hoe je je haar kan op sturen en waar naar toe volgen in juli. En als je het leuk vindt, schroom niet om ook een voor en na foto te maken en die mee te sturen.