Over Nanette Ze heeft altijd een voorliefde voor mode en design gehad, maar werkte op gebied van communicatie en duurzaamheid bij ngo’s en financiële instellingen. In 2015 ging ze aan de slag voor de duurzaamheidsafdeling van ING België in Brussel. Hier ontstond het idee voor Fashion platform Our World. Vanaf 2017 schrijft ze over duurzaamheid en innovatie in de mode en werkt inmiddels aan de uitbreiding van het platform, met als één van de initiatieven de Sustainable Fashion Gift Card.

Ik loop nu iets meer dan een halfjaar rond in de wereld van de Nederlandse duurzame mode. Met de missie om met mijn platform OW, dat staat voor Our World, duurzame mode op een nieuwe manier over het voetlicht te brengen. Want dat gehamer op alles wat slecht is, dat weten we nu wel. Negativiteit zonder oplossingen of perspectief, daar wordt niemand vrolijk van en de wereld niet mooier.

Gezellig met jezelf op vrijdagavond en een rapport van GFK… 15 mei 2016

Na een jaar vooral zelf nagedacht te hebben en het halve internet te hebben afgestruind, heb ik april dit jaar de website van mijn platform live gezet. Inmiddels struin ik nu ook fysiek allerlei plekken af, op zoek naar meer kennis en mensen waarvan ik kan leren, die inspireren en mee zou kunnen samenwerken. Nog nooit heb ik in zo’n korte tijd zoveel mensen ontmoet die met hart en ziel streven naar iets waarin zij geloven, in dit geval een duurzamer modesysteem. En toch bekruipt mij soms een wat ongemakkelijk gevoel.

Ons kent ons

Ondanks de goede intenties, events die ernaar streven een brede doelgroep te bereiken, worden in werkelijkheid vooral bezocht door de ‘early adopters’. Ofwel: de mensen die al geïnteresseerd zijn in duurzame mode. Niet geheel onlogisch, want in een tijd waarin iedereen druk is, waarom zou je als doorsnee modeconsument in vredesnaam naar een event over duurzame mode gaan? Je hebt wel wat beters te doen.

En mocht er een keer een latent geïnteresseerde buitenstaander in de zaal zitten, dan kan het zo zijn dat diegene niet geheel overtuigd het event weer verlaat. Uitzonderingen daargelaten, maar techniek en organisatie zijn door de bank genomen niet de meest sterke kanten van duurzame mode events. En alle begrip voor het feit dat budgetten vast en zeker beperkt zijn, maar brochures vol spelfouten zijn onprofessioneel, zonde en niet nodig.

Jacqueline Cramer, hoogleraar duurzame innovatie aan de Universiteit van Utrecht, bevestigde afgelopen vrijdag in het AD mijn observaties. In het artikel zegt ze dat de huidige initiatieven vooral de mensen bereiken die er al mee bezig zijn. “Als je echt iets wilt veranderen, moet je een grote groep mensen aanspreken. Daarvoor moet je begrijpen wat hen raakt”, quote het AD Cramer. Ook schrijft het AD: ‘(…) hoe goed en leuk en inspirerend de Sustainable Fashion Week ook was (6-15 oktober 2017), het grote publiek werd er niet mee bereikt. Net als de drie voorafgaande jaren.’

Ik schrijf dit zonder enige afbreuk te willen doen aan de vele mooie initiatieven. En ik besef mij dat ik als ‘groentje’ met mijn platform nog geen deuk in een pakje boter sla. Maar iedereen die streeft naar een wereld waarin de mode-industrie minder schade veroorzaakt en meer in balans is met de wereld om haar heen, moet het toch met mij eens zijn dat het misschien anders moet?

“Ik besef mij dat ik als ‘groentje’ met mijn platform nog geen deuk in een pakje boter sla”

Duurzame daadkracht

De hamvraag is alleen hoe? In het eerder genoemde AD-artikel stelt Lianne van der Wijst, duurzaamheidsonderzoeker bij marktonderzoeksbureau GFK, dat het gebrek aan ‘duurzame daadkracht’ onder consumenten bij kleding vooral komt doordat duurzaamheid niet, of onvoldoende, herkenbaar is bij de aankoop. En zij is niet de enige die dit vindt. Afgelopen zomer interviewde ik tijdens Amsterdam Fashion Week Peter Leferink, onder andere hoofddocent Fashion & Design aan het Amsterdam Fashion Institute. Hij gaf aan dat een soort energielabel, maar dan voor mode, gewenst zou zijn. Een simpele, maar effectieve manier om consumenten te helpen andere (duurzamere) keuzes te maken.

Herkenbaarheid lijkt mij een heel aannemelijke oplossing voor het gebrek aan ‘duurzame daadkracht’. Je ziet immers niet aan een kledingstuk of het gemaakt is in een onveilige fabriek, geverfd is met milieuvervuilende chemicaliën en hoeveel water er tijdens het productieproces is verspild. Want, ja, ja, grote kans dat bij de productie van enkel jouw spijkerbroek al zo’n 7000 liter water nodig is geweest, terwijl minder ook had gekund.

Hoe dan ook, ik heb de wijsheid niet in pacht. Maar wat ik wel weet, is dat ik geen voorstander ben van online formulieren waarmee mensen gemakkelijker merken kunnen wijzen op wat ze fout doen of vragen waar hun kledingstuk precies vandaan komt. Dit werd laatst geopperd tijdens een event. Er kwam geen tegengas, misschien deels omdat het de laatste vraag was. Maar mijn gevoel zegt dat de doorsnee modeconsument niet zo zit te wachten op het invullen van formulieren.

“Ik ben geen voorstander van online formulieren waarmee mensen merken kunnen wijzen op wat ze fout doen”

Ik ben voor ondernemers en innovaties

Mijn idee, om duurzame mode op een nieuwe manier over het voetlicht te brengen, heeft zich de afgelopen maanden vooral vertaald in verhalen over hoe ondernemers en innovaties bijdragen aan verduurzaming van de mode-industrie. En daar wil ik de komende tijd nog meer de nadruk op leggen. De website van OW zal daarom binnenkort meer als magazine gepresenteerd worden. Met verhalen van ondernemers en rolmodellen waar mensen zich graag aan spiegelen, innovaties waar mensen van onder de indruk zijn en shopping pages vol mode die mensen willen dragen. Want als mensen écht iets willen, gaan ze er naar op zoek. En als genoeg mensen iets willen, zijn merken er als de de kippen bij om ze het te geven.

Daarom voor nu:

Aan iedereen die duurzame mode omarmt en zich er misschien wel actief voor inzet: ik vind het een groot compliment dat jullie de columns en verhalen in mijn magazine lezen en hoop dat jullie dit blijven doen. En misschien dat we binnenkort eens samenwerken.

En aan iedereen die duurzame mode nog niet heeft omarmd of draagt, don’t worries! Ik vind het een eer dat jullie ervoor kiezen jullie kostbare tijd te besteden aan een artikel in dit magazine. Ik hoop dat jullie terug blijven komen.

Want hoe cliché ook: Schrijven is zilver, maar gelezen worden is goud.