Over Meike Haar hart ligt bij innovatie en materialen. Zo maakte ze voor haar afstuderen aan Artemis mutsen van mensenhaar. Niet gek dus dat ze inmiddels in Eindhoven ontwerpt waar innovatie en textiel samenkomen. Daarnaast freelanced ze als ontwerper en stylist. Haar loopbaan begon ooit aan ArtEz. Ze studeerde er mode maar verliet de opleiding, omdat ze deze te veel gericht vond op het worden van die ene zeldzame ‘top ontwerper’.

Haastend om op tijd op werk te komen, probeer ik de juiste – a.k.a. mijn eigen – sleutelbos van het overvolle rekje te trekken bij mijn lieve mama, in Eindhoven. Zij maakt het mede mogelijk, en vooral gemakkelijk, om zelf te wonen in Amsterdam, maar parttime te werken in de Lichtstad. Ik kijk naar de sleutelbossen op het rekje. Ze zien er allemaal hetzelfde uit; de sleutelhangers lijken zo op elkaar. Aan iedere bos hangt een geborduurd stukje textiel, handgemaakt in India.

Laatste ben ik ‘de’ Indiase sleutelhanger verloren. En ondanks dat het sommige momenten ietsje beter maakt, ik trek nu met gemak in één keer de juiste sleutelbos van het rekje, baal ik er stiekem toch echt van. Met de aanschaf van deze sleutelhanger hebben we namelijk een stichting gesteund, Calcutta Rescue. Geen plek waar je zo één, twee, drie heen gaat om even een nieuwe te halen, toch?

Het handicraft centre van de stichting Calcutta Rescue is een fijne werkplek, waar zonder stress aan de producten wordt gewerkt. Ook wordt er voor eten en drinken gezorgd. In het centre zelf wordt maar door een kleine groep gewerkt de meeste werknemers werken vanuit huis.

Structurele verbetering door onderwijs en werkgelegenheid

De stichting ken ik via een goede vriend van mijn moeder, Henk. Hij steunt Calcutta Rescue al jaren, zowel in de Indiase stad Calcutta als in Nederland door de verkoop van producten die door de stichting worden gemaakt. In West-India helpen ze kansarmen door het verlenen van medische hulp, voorlichting en preventie. Ze richten zich op structurele verbetering middels onderwijs en werkgelegenheid, maar steunen ook grotere projecten als een waterzuiverings programma.

Een voorbeeld van gecreëerde werkgelegenheid is het maken van textiel en borduurwerkjes, zoals tassen, ansichtkaarten, natuurlijk ‘onze’ sleutelhangers, en meer. Het heeft allemaal wel een redelijk hoog ‘fair trade’, ‘charity’ gehalte (dûh, dat is het natuurlijk ook…) en oudbollig wereldwinkel gevoel, maar belangrijker vind ik dat de organisatie erachter betrouwbaar is en goed werk verricht. Dat maakt dat ik er zo nu en dan toch wat van koop.

“Voor de producten van deze handwerkers is tegenwoordig bijna geen markt meer”

Een werknemer van het handicraft centre werkt aan een borduurwerkje voor op een kussentje tas of kookschort. Fotografie Meike

Aan het werk in India

Maar wat ik echt jammer vind, is dat voor deze producten bijna geen markt meer is. Terwijl handwerkers met hun ziel en zaligheid zoveel moois kunnen maken, wat uniek is, van goede kwaliteit, en waar geen enkele machine of (digitaal gestuurde) massaproductie tegenop kan. Hier heb ik het regelmatig met Henk over gehad en mijn design ideeën met hem gedeeld. En samen hebben we besloten dat het echt wel potentieel heeft. Maar het gebrek aan expertise op locatie staat ons ‘Disney denken’ toch in de weg. Zelf een keertje over vliegen, dat zou ideaal en ook nodig zijn om echt iets in gang te zetten. En dat is nou precies wat ik zojuist heb gedaan!

Het laatste weekend van 2017 landde ik in India om te kunnen proosten op een hopelijk vruchtbaar en duurzaam jaar. En in 2018 zetten we meteen een stapje richting meer mooie, duurzame en gezonde consumptie. In deze eerste week, vol inspirerende en indrukwekkende ervaringen, heb ik al best wat ingang kunnen zetten. Hierover zal ik in mijn volgende column meer vertellen. Dat er echt nieuwe producten zijn, zal nog wel even duren. Dus tot die tijd verblijd ik mezelf en verrijk ik mijn sleutelbos nog maar even met een nieuwe geborduurd olifantje.

“In 2018 zetten we meteen een stapje richting meer mooie, duurzame en gezonde consumptie”

In mijn volgende column meer over mijn reis naar India.

Eén van de vele slums van Calcutta, een stad die bijna net zoveel inwoners telt als heel Nederland! En ja, hier rijdt nog regelmatig een trein doorheen. Calcutta Rescue heeft naast deze sloppenwijk een medische kliniek, maar gaan ook met mobile klinieken/busjes de slums in om mensen te helpen en van medicijnen te voorzien. Fotografie: Meike

Waar mensen wonen in de sloppenwijk. Fotografie: Meike