Over Nanette Ze heeft altijd een voorliefde voor mode en design gehad, maar werkte op gebied van communicatie en duurzaamheid bij ngo’s en financiële instellingen. In 2015 ging ze aan de slag voor de duurzaamheidsafdeling van ING België in Brussel. Hier ontstond het idee voor Fashion platform Our World. Vanaf 2017 schrijft ze over duurzaamheid en innovatie in de mode en werkt inmiddels aan de uitbreiding van het platform, met als één van de initiatieven de Sustainable Fashion Gift Card.

Mensen die mij niet zo goed kennen reageren altijd wat ongelovig als ik opbiecht dat ik van nature een ongelofelijke chaoot en vrij verstrooid ben. In professionele context heb ik dit altijd redelijk goed weten te verbergen. De vraag is nu, of dit ook lukt als ik voor mijzelf werk…

Meeting met het Fashion Revolution team Nederland. Links Rachel, rechts ik en foto door Rosa

Laat mij mijn gang gaan en ik laat een spoor achter van spullen en open deuren, lades en keukenkastjes. Zitten mijn sleutels nog in mijn jaszak? Oeps, in de voordeur die nog openstaat… Talloze keren ben ik vergeten uit te checken met de OV-chipkaart en als kind verloor ik aan de lopende band sjaals, mutsen en handschoenen. Begrijpelijk dat mijn moeder op een gegeven overal mijn naam en huis-telefoonnummer inzette.

Als kind komt je hier redelijk mee weg, maar wanneer je ouder wordt stukken minder.

Zo werd verteld dat ik chaotisch was, vergeetachtig en druk in mijn hoofd. Ik was niet alert, lette niet goed op, en als iemand de sleutels van het vakantieappartement bij zich moest houden dan was ik dat niet. Ik zou ze kwijtraken. Dat klopt, dacht ik dan. Voor het thuisfront was het soms moeilijk te rijmen dat ik de meeste simpele dingen niet kon onthouden, maar wel fluitend een hbo en een master afrondde. Ik snap het soms ook niet helemaal. En verbaas mij soms dat op werk ik deze eigenschappen vrij goed verborgen heb weten te houden.

Presteren onder druk

Het grootste goed dat werk mij heeft gebracht, is het vertrouwen dat ondanks mijn vergeetachtige hoofd ik wel écht iets kan. Omdat ik weet dat mijn brein elk moment kan wegdromen, kan ik onder de juiste omstandigheden (lees: druk) ontzettend veel onthouden, zo is gebleken. Soort van super focus, zonder dat het heel super voelt. Deze omstandigheden werden natuurlijk wel gecreëerd door de omgeving waarin ik werkte, zoals bij KLM, Amnesty, verschillende stages en vooral bij ING. Wat als die druk van een grote organisatie wegvalt en ik te veel mijzelf kan zijn?

Tot nu toe heb ik de schade van mijn chaotische gedrag beperkt weten te houden. Belangrijker, inmiddels weet ik dat er een grote upside zit aan mijn verstrooide hoofd!

“Inmiddels weet ik dat er een grote upside zit aan mijn verstrooide hoofd!”

De upside van een vergeetachtig hoofd

In een maatschappij waar burn-out een (zorgelijke) trend is, zoeken we allemaal naar rust en richting. Deze wordt gevonden in mindfulness, yoga, een zweethut of iets anders. Wat het ook is, we plannen zorgvuldig onze momenten om rust te vinden, te reflecteren en daarna weer verder te gaan. En sommigen lukt het überhaupt niet om tijd voor rust te vinden.

Wanneer anderen piekeren, over-analyseren of to-do-lijstjes maken in hun hoofd, droom ik weg en heb ik mentaal even rust. In de trein, op de fiets en wanneer ik over de grachten loop en aan niets anders denk dan genieten van de winterzon, de stad en The Space in Between van Jan Blomqvist. Maar ook wanneer ik tussen de bedrijven door dineer met een afhaalmaaltijd op een bankje. Rust. Nadat ik jarenlang mijn verstrooide hoofd zag als een vloek, begrijp ik nu pas dat zij ook een waarde heeft.

“Wanneer anderen piekeren, over-analyseren of to-do-lijstjes maken in hun hoofd, droom ik weg”

Compleet jezelf

Vorige week vrijdag, half 6 ’s ochtends. Ik sta buiten voor mijn deur en staar naar het fietsenrek. Neee, waar is mijn fiets? Ik heb geen idee! Mijn vlucht vertrekt om 7:05 naar London Gatwick, dus het werd een taxi naar Schiphol. Balen van de 37,50 taxikosten, maar ik was op tijd. De schade was weer eens te overzien…

Een week eerder stond ik met een Adidas trainingsjasje in mijn hand. Roze en aan de zijkant de welbekende zwarte strepen. Mijn eerste gedachte ‘gaaf’. Mijn tweede gedachte ‘kan dit ook naar kantoor?’ Direct daarna: ‘Kantoor? Er is zo meteen helemaal geen kantoor! Ik kan nagenoeg mijn eigen ritme en werktijden bepalen. Dragen wat ik wil. Nooit meer corporate compromis-outfits! Werken en compleet mijzelf zijn. De schade is vast te overzien…