Wie heeft mijn kleding gemaakt? Hoe zijn mijn kledingstukken geproduceerd? Welke materialen zijn er gebruikt? Al deze vragen hebben betrekking op sociale- en milieu kwesties die komen kijken bij het produceren en dragen van mode-items. Sinds een aantal jaar is blogger Yvonne zich hier steeds verder in gaan verdiepen en besloot onlangs de cursus ‘Fashion’s Future: The Sustainable Development Goals’ te volgen (een tip, want helemaal gratis te volgen!). Tot het volgen van deze cursus had ze er nog niet bij stilgestaan dat de mode-industrie en de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG’s) zo nauw aan elkaar verwant zijn. In deze blog lees je daarom meer over de sociale- en milieukwesties die spelen in de mode-industrie en wordt de link met de SDG’s uitgelicht.

Dit blog is geschreven door Yvonne  Zijlstra. Ook de afbeeldingen heeft zij gemaakt m.b.v. Canva. Op haar blog lees je meer over een duurzame levensstijl. 

De Sustainable Development Goals en de mode-industrie

De Sustainable Development Goals (SDG’s) zijn opgesteld in samenspraak met alle landen die zijn aangesloten bij de Verenigde Naties (VN). Het centrale doel is om armoede te beëindigen, de aarde te beschermen en ervoor zorgen dat mensen in vrede en welvaart kunnen leven. Om dit doel te behalen zijn 17 subdoelen opgesteld met ieder weer zijn eigen targets. Ook de mode-industrie is gelinkt aan de SDG’s, namelijk doel 1, 5, 12, 13, 14 en 15. Hieronder wordt per doel duidelijk gemaakt waarom deze is gelinkt aan één van de SDG’s.

Sociaal kostenplaatje en link met de Sustainable Development Goals

De eerste SDG richt zich op het stoppen van armoede en daar kan de mode-industrie nog veel vooruitgang in maken. Zo heeft meer dan 90% van de werknemers in de kledingindustrie geen mogelijkheid om te onderhandelen over loon of hun arbeidsomstandigheden. Daar komt ook nog bij kijken dat de mode-industrie bijdraagt aan gender ongelijkheid. Hierin is de link met SDG 5 zichtbaar dat staat voor genderlijkheid. Ik was mij hier eigenlijk helemaal niet zo bewust. Zo kwam ik door de cursus te weten dat 80% van de 75 miljoen mensen die in de industrie werken vrouwen zijn. Jonge vrouwen in China moeten vaak zo’n 150 uur per maand overwerken en hebben vaak geen verzekering of contract.

Mijn persoonlijke indruk is dat veel merken in hun marketing aandacht geven aan de duurzame materialen die ze gebruiken om kleding van te maken maar het sociale aspect wegstoppen. Het hele sociale aspecten wordt dan overschaduwd met het feit dat er bijvoorbeeld duurzame materialen worden gebruikt. Dit voelt voor mij dus als greenwashing.

Productie van mode gaat ten koste van de natuur

Weliswaar zijn er verschillende industrieën die bijdragen aan klimaatverandering maar de mode-industrie is naar schatting voor 6.7% verantwoordelijk voor de klimaateffecten. Hieraan is SDG 13 gelinkt dat staat voor het tegengaan van klimaatverandering. Naast het feit dat het produceren van kleding bijdraagt aan klimaatverandering kunnen er door het wassen van kleding ook microplastics in het milieu terecht komen. Om deze reden vermeed ik al zo veel mogelijk kledingstoffen zoals polyester. Ik had alleen geen concrete getallen in mijn hoofd hoe het precies zat. Maar het blijkt dus dat een derde (!) van alle microplastics in de rivieren en oceanen afkomstig zijn van de mode-industrie. SDG 14 is hiervoor relevant want deze richt zich op het tegengaan van vervuiling in zeeën en oceanen.

SDG 15 focust zich op het creëren van duurzame ecosystemen en bevorderen van biodiversiteit. Ik wist eerst niet dat de mode-industrie hier zo’n grote rol in speelt. Zo hebben we te maken met het feit dat veel mensen die nu in onderontwikkelde landen leven over een aantal jaren ook consument zullen zijn in de mode-industrie. Nu al wordt 80% van alle geproduceerde kleding verbrand of belandt op de vuilnisbelt. Dit is een groot probleem aangezien dit allemaal ten koste gaat van de natuur en biodiversiteit.

Verantwoordelijk consumeren en duurzame keuzes maken

Zoals je leest is er sprake van een groot sociaal kostenplaatje én een enorm prijskaartje voor het milieu. Deze twee kostenplaatjes staan niet los van elkaar maar zijn eigenlijk het gevolg van het businessmodel van fast fashion. Er moet zo veel mogelijk winst gemaakt worden waarbij niet wordt gekeken naar het arbeidsomstandigheden en het productieproces.

Maar hoe weet je dan als consument waar je kleding kunt kopen waarbij rekening is gehouden met mens en milieu? Hier komt een andere SDG om de hoek kijken, namelijk SDG 12. Het doel is om consumenten te informeren zodat je weet hoe je duurzame mode van mooie kwaliteit kunt aanschaffen. Veel organisaties en influencers proberen dan ook mensen te inspireren meer duurzame kledingkeuzes te maken. De Sustainable Fashion Gift Card (SFGC) hier een goed voorbeeld van. De SFGC is bedacht om je te inspireren bewustere keuzes te maken en kun je verzilveren bij merken, webshops, kledingbibliotheken maar ook workshops die zijn geselecteerd op basis van een grondig review proces. Hierdoor worden bedrijven geïnspireerd om bewuster te produceren en mensen om bewuster te consumeren.

Roep tot verandering van de mode-industrie

De cursus die ik heb gevolgd is geïnitieerd door Fashion Revolution. Zij zijn één van de initiatieven die oproepen tot verandering van de mode-industrie. Deze beweging is opgericht met als doel de mode-industrie samen te brengen. Het overkoepelende doel is om het productieproces en de manier waarop we met kleding omgaan te veranderen.

Meer over Yvonne en haar blogs vind je op haar eigen website. 

Een duurzame levensstijl is niet altijd makkelijk, maar een bijdrage leveren aan een betere wereld kan heel simpel. Geef gewoon eens duurzaam cadeau aan vrienden, familie of collega’s.

Meer artikelen